Нэг үнэн хоёр олдохгүй байж магад
Нэрийг чинь дахиад шивнэхгүй байж магад
Санаж яваарай гэсэн үнсэлт чинь
Саваагүй дурлалуудын хөлд үрэгдэж
Сартай шөнийн цэнгэлээр солигдож
Сарниж замхраад мартагдаж магад
Эргэж уулзахдаа танихгүй байж магад
Энхрий төрхийг чинь санахгүй байж магад
Уучил гэж гуйхгүй байж магад
Уярсан нулимсыг чинь арчихгүй байж магад
Ганц үнэн амьдралаас дутаж магад
Галзуу дурлал минь урваж магад аа
Бардам зан, гоо үзэсгэлэн хоёр
Багтаж чамд цогцолсонийг
Шүлэг болгон биччихээд
Шүүрс алдан сууж магад
Ариухан бүхнийг чинь авчихсан хойноо
Алдуурсан үнэнээс нуугдаж магад
Нэг үнэн хоёр олдохгүй байж магад
Нэрийг чинь дахиад шивнэхгүй байж магад
No comments:
Post a Comment